بخش دوم

.

دستگاه شور

قسمت اول

.

دستگاه شور، از دستگاه‌های موسیقی ایرانی است.

 

غالب آوازهایی که خواننده آموزش ندیده ایرانی می‌خواند و بیشتر آوازهای محلی از مناطق مختلف ایران در یکی از مایه‌های این دستگاه و یا گوشه‌ها و دستگاه‌های مشتق شده ‌از آن می‌گنجد. از این رو این دستگاه را مادر موسیقی ایرانی هم خوانده‌اند.

.

به لحاظ حسی طبق تعریف استادمجید کیانی دستگاه شور آغاز شب است و آوازهای آن ادامه‌ی راه و این آغاز هستی و آفرینش است. تلاش است، جستجو است و طلب. (مقام طلب در هفت وادی عشق)

 

در میان دستگاه‌های ایرانی شور از همه گسترده‌تر است. زیرا هر یک از دستگاه‌ها، دارای یک عده آوازها و الحان فرعی‌ است ولی شور غیر از آوازهای فرعی دارای ملحقاتی‌است که هر یک به تنهایی استقلال دارد. آوازهای مستقلی که جزء شور محسوب می‌شود و هر یک استقلال دارد از این قرار است: ابوعطا، بیات ترک، افشاری، دشتی و بیات کرد.

.

بعضی نت‌ها در دستگاه شور کوک متغیر دارند. به طور مثال در شور سل که پرده بندی به این صورت است: سل، لا کرن، سی بمل، دو، ر، می بمل، فا، سل، از می کرن و ر کرن هم استفاده می شود.

.

از آلبوم های معروفی که در این دستگاه منتشر شده اند، می توان به آلبوم های معمای هستی و یاد ایام محمدرضا شجریان اشاره کرد.

.

گوشه های مهم دستگاه شور عبارتند از:

درآمد، رهاوی، قرچه، شهناز، رضوی، حسینی، مجلس افروز، دوبیتی، خارا، قجر، فرود.

.

در هفته های آینده، متعلقات دستگاه شور یعنی آوازهای ابوعطا، بیات ترک، دشتی، افشاری و بیات کرد را بررسی می کنیم.

 

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: