معرفی دستگاه های موسیقی

بخش دوم

.

آواز بیات ترک (دستگاه شور، قسمت چهارم)

.

آواز بیات زند، که از دورهٔ قاجار به بعد بیات ترک نیز نامیده می شود، از آوازهای چهارگانه دستگاه شور (به همراه آوازهای ابوعطا، دشتی و افشاری) است. عارف قزوینی در دیوانش می‌نویسد: «بیات زند که شوربختانه بیات ترک معروف است؛ در صورتی که روح ترک از چنین آواز و این آهنگ خبر ندارد و قول می‌دهم آن را در هیچ یک از ممالک و حتی بادیه‌نشین‌های ترک نخواهید شنید. دور نیست که بعضی از ایرانیان بیگانه‌پرست در موقع استیلای ترک ها برای اینکه شاید این آهنگ به گوش یکی از سلاطین مغول خوش آمده است از راه تملق آن را به اسم ترک خوانده‌اند.» بیات زند از لحاظ رابطهٔ فواصل با درآمد، قدری یکنواخت به گوش می‌رسد. نُت شاهد آن، درجهٔ سوم گام شور، و نت ایست آن، درجهٔ هفتم آن است.

.

بیات زند به دلیل نزدیکی به ماهور، قابلیت اجرایی بسیاری از گوشه‌های ماهور را دارد. بیات زند تنوعی در تغییر بنیهٔ شور است که در انتها نیز به شور ختم می‌شود؛ زیرا اختلافی در فواصل شور و زند (با علامت تغییر دهنده) وجود ندارد.

.

از آلبوم های معروف در این دستگاه می توان به آلبوم های دل مجنون، در خیال و آستان جانان با خوانندگی محمدرضا شجریان اشاره کرد.

.

گوشه های مهم آواز بیات ترک عبارتند از:

درآمد، حاجی حسنی، زنگوله، نغمه، فِیلی،

جامه دران، شکسته، روح الارواح

.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: